Tore van pizzae
“ `IJse mar!” Neeje dì kollemke ga nouw `s nie over drankgebruik. `t Ga d`over één van d`òògtepunte van de voor-Vastenavend: `t `ijse van `t gezicht van de Peperbus.
En d`r kom ok éél wa kijke bij da takelwerrek. Allereerst: wagetjes van de Geméénte. Tientalle van die kleine vrachtotookes die ge normaal zie rondrijje mee `n schup in `n berreg zand achterop. Nouw staan ze messenalle n`op de Mart as nuuwsgierege musse rond `n korsje bròòd.
En in die vrachtotookes zitte bonkege Gemééntemanne die mar nét metter knieje n`onder `t desjbord passe. Veul van die manne n`ebbe Zeeuwse wortels en da kund`ok ore. “Ons gae naer bove, bluuf joe bie de waehe?” `n Korte knik is dan `t antwoord. `t Zijn manne van weineg woorde, mar gròòte dade. Mè d`ande n`as koleschuppe waar mè gemak `n bladje bier in past. Zukke manne.
Eve later wurremt `n gigantiese Roosendaalse takelwage z`n eige n`as gemoteriseerd béést deur de Berregse stratjes om te stoppe vlak vóór de tore. Één voor één strek t`ie z`n ijzere pòòte n`uit as `n ond die wakker wor. Z`n metale voelspriet schuift dreigend naar bove n`om `t aantje te late verschrikke. Kabels spanne d`r eige n`as SPADO-spiere, `t échte werrek ken beginne!
Dan ziede de Gemééntewerrekers as kleine, drukke poppekes op de trans van de tore bezeg. Agge goed luistert kunde z`ore. “Reht zo die haet!”en “Bieje bedonderd: ghijse die ghandel!!”
En dan, eindelek, et de Peperbus z`n gezicht trug en kek t`ie brééd lachend over de stad. Zijn stad die sebiet gelukkeg wir Krabbegat it. As alle kabels strak gespanne staan en alle boute n`en moere vastgezet, is `t schaft: “Tied om t`ete!” zogezeed, want de wijzers van de Peperbus ebbe n`onderwijl ok nie stilgestaan. De Roosendaalse kraan gromt nog wa naar en ok de Geméénte-mage knorre.
“Za`k `n pizzaatje bestelle?”oppert `n Techniese boer. De Gemééntemanne in mansjester kijke mekare n`aan: “`n Pizzae??” Normaal worre rond deze tijd de bròòdbakskes van moeder-de-vrouw tevoorschijn g`aald mee voedzame botterammeworst of oud-Ollandse kèès. Mar tusse de middag `n pizza? “Daer he`t ons noh nie van ghoord!”
Mar de Techniese boer et al tillefonies ketakt gemakt mee de pizza-boer. “Vijf pizza`s?,Geen probleem!” klink `t aan d`n andere kant. “Welke smake ad u gewenst?” D`r vollegt òòg overleg in de torekamer, in `t plat-Zééuws. Beslote wor om ammaal `n “Pizzae Margharitae” te neme, da leg nog `t dichtst bij botterammeworst.
“Kenta ok bezurregd worre?”, vraagt de takelboer. “Zeker, meneer, geen probleem!” “Ok op d`eerste verdieping?” “Jawel, meneer wij zijn dat gewend”, klink `t gediensteg. “Okee, lat ze mar deurkomme dan, bezorrege bij de Peperbus!”
`n Elleftal menute later rijdt `r zo`n nerveus pizza-brommertje de Mart op. Beneeje staan nog wa `ijsmanne van de firma Stoof. Die wijze mee `n gròòte grijns naar de ingang van de tore. “Dèèr motte zijn, kul en d`eerste verdieping is dèèrbove!”, wijzend naar de wenteltrap die persies 182 treeje telt…
(De manne uit Roosendaal wouwe gin pizza, die nome liever `n frietje STOOF)
